“Ik ben dus Toine, 53 jaar en doe dit jaar voor het veertigste jaar aan atletiek. Ik ben sinds 1996 lid van Attila en vind werkelijk alle onderdelen leuk om te doen. Wat ik zo mooi aan atletiek vind, is het eenvoudige concept: zo snel mogelijk lopen, zo ver of hoog mogelijk springen of werpen. Je eigen meetbare prestaties verbeteren door het steeds verder verfijnen van je techniek, je uithoudingsvermogen, je mentale gesteldheid en kracht. Een trainbare sport. 

Buiten atletiek ben ik een ICTer: ik programmeer software voor computers. En ik ben vooral ook vader van drie zonen samen met mijn vrouw Marja. Van hen krijg ik alle ruimte om mijn sport te beoefenen. Mijn vrouw zegt wel eens: een Toine met atletiek is een leukere dan zonder atletiek. Omdat ze weet hoe leuk ik dit vind, sta ik ook positief in het verdere leven.”

Afgelopen weekend stond er een competitiewedstrijd voor de senioren op het programma. Toine komt normaliter uit bij de Masters, maar omdat hij binnen Attila veruit het snelste is op 400m horden werd Toine dus opgesteld. 

Nog enigszins stram van een val tijdens eveneens een race over de 400m horden op Hemelvaartsdag bij de Harry Schulting Games. En stiekem een beetje opziend tegen de hogere horden (senioren moeten over 91,4cm t.o.v. Masters over 83,8cm) reisde Toine af naar Eindhoven. Met succes!! 

Je liep een WR zonder dat de speaker het in de gaten had helaas. Neem ons eens mee in die race.
“Ik was dus wat stram nog, maar na de warming-up voelde het wel stukken beter. Het instarten ging lekker en dus groeide ook het vertrouwen. Toen ik halverwege merkte dat ik de horden als eerste pakte, gaf dat nog meer motivatie. Met het WR was ik totaal niet bezig. Ik dacht op een tijd in de 57 seconden aan het lopen te zijn. Met veel focus nam ik de laatste horde en toen viel een last van me af en was mijn eindsprint ook nog eens dik in orde. Ik keek op de klok en zag 56.02 staan! Dat werd nog gecorrigeerd naar 55.99. Wereldrecord. Hoe dan? De speaker had eerst niks door, maar later kwam hij nog langs voor een interview ter plekke. Erg leuk hoor. Ik kreeg veel applaus en felicitaties. Snel dacht ik: een foto van de klok, niet vergeten. Dus de ET mensen zetten de klok op 55.99 en we schoten wat plaatjes.”

Er komt nog wel wat bij kijken voordat zo’n WR ook daadwerkelijk in de boeken staat toch?
“Ja klopt. Je moet na de wedstrijd een paar formulieren invullen, handtekeningen verzamelen van diverse wedstrijd functionarissen, je moet bewijsjes hebben van de juistheid van de elektronische tijdwaarneming en zelfs je geboortecertificaat ophalen, om die formulieren dan volledig ingevuld te sturen naar de Nederlandse bond (voor het Nederlands record) en in mijn geval ook de WMA: World Masters Association. Voor het wereldrecord. Daar gaat wel een tijd overheen voor ze die toekennen of afkeuren. 

Nu hou ik ook nog een slag om de arm: omdat ik op 91cm liep, voldoe ik niet aan de hoogte voor mijn categorie (84cm). Ook al is 91cm moeilijker... Het kan zomaar een afkeuringsreden zijn. Gelukkig heb ik ook nog een paar 84cm wedstrijden op het programma komende weken en verderop het seizoen.”

En hoe voel je je nu?
“Ik voel me nu natuurlijk top. Ik voel geen enkele vermoeidheid, alleen maar heerlijk. Als een hobby als deze zulke resultaten oplevert, heb ik niks te klagen (dat heb ik sowieso niet). Ik kreeg enorm veel appjes, facebook berichten, twitter aandacht. Erg leuk allemaal.
Alles gaat momenteel als vanzelf. Maar dat laatste is het resultaat van veel toewijding aan mijn sport. Het kost tijd, geduld en een positieve instelling om dit gemak te bereiken.”

Een mooie conclusie om mee af te sluiten.
Bedankt Toine en geniet lekker na van dit geweldige resultaat!

Mariska Verweij