Wanneer kwam je bij Attila, en hoe kwam dat ?
“Ongeveer 2,5 jaar geleden zijn we als gezin in contact gekomen met Attila doordat onze kinderen hier begonnen bij de pupillen. En anderhalf jaar geleden, toen er trainers gezocht werden, ben ik begonnen als trainer bij de pupillen A1. Dat zijn kinderen van 9 tot 11 jaar oud. Tot dan toe had ik eigenlijk nog geen connectie met atletiek. Maar ik kan wel met kinderen omgaan, en ik was ook al eens trainer geweest bij de voetbalclub. Je moet natuurlijk ook wat weten over de diverse onderdelen van atletiek. Attila heeft voor een opleiding gezorgd. Ik kijk wel eens youtube filmpjes over training geven en ik lees er wat over, maar je moet er ook een beetje gevoel voor hebben. En ik vraag daarom wel eens wat aan Marloes of Mathijs. Zelf deed ik al wel veel aan hardlopen en ook fietsen. Niks in wedstrijdverband, alleen om fit te blijven.”

Wat doe je allemaal bij de club, en hoeveel uren ?
“Ik geef training aan de A1-pupillen, twee keer per week. In totaal ben ik daar 5 tot 6 uur per week mee bezig. De groep bestaat uit ongeveer 25 kinderen. Ik ben de hoofdtrainer en een junior atlete is mijn assistente. Heel soms val ik in als trainer bij de junioren als dat wordt gevraagd. Daarnaast ga ik altijd mee naar de Athletic Champs wedstrijden van mijn zoon. Hij trainde afgelopen seizoen in mijn groep, en onze dochter traint bij de junioren. Vanaf november ben ik ook de coördinator voor de pupillentrainingen.”

Wat vind je er leuk aan, en wat minder leuk ?
“Als ik de kinderen wat heb uitgelegd of voorgedaan zie ik daarna meteen dat ze ook verder of hoger of sneller gaan, dat vind ik erg leuk. Ik ben altijd tevreden als ik zie dat ze fanatiek bezig zijn en er ook plezier in hebben. Ik heb eigenlijk nooit dat ik het minder leuk vind of dat ik geen zin heb.”

Wat is je grote drijfveer om je in te zetten voor Attila ?
“In vind het in zijn algemeenheid belangrijk om kinderen te laten sporten en bewegen.”

Voel je je gesteund en gewaardeerd ?
“Ja zeker, ik voel me welkom en ik ervaar genoeg waardering, niks mis mee.”

Wat vind je goed aan de club Attila, en wat niet ?
“Ik ervaar dat hier een open sfeer is en dat iedereen mag zijn wie die is. Iedereen kan meedoen, iedereen respecteert elkaar, en ik zie eigenlijk nooit pesterijen of zo. Ook hoe snel of hoe langzaam je bent, het maakt allemaal niet uit. Dat is heel anders dan bij het voetbal, daar is altijd wel een duidelijke scheiding tussen de goeien en de minderen.”
“Een uitdaging voor Attila is te zorgen voor voldoende trainers die kennis van de atletiek hebben. Want daar is in mijn ogen wel een tekort aan, vooral bij de junioren waar het speels trainen plaats moet maken voor meer technische trainingen. Daarvoor moet bij de trainers genoeg kwaliteit aanwezig zijn. Ik wil zelf ook wel cursussen volgen om door te stromen naar juniorentrainer.”

Wat zijn buiten Attila je activiteiten en liefhebberijen ?
“Ik werk bij de gemeente Oisterwijk en ben daar projectleider van ruimtelijke plannen. We begeleiden bouwplannen en zorgen dat de besluiten worden genomen om nieuwe woningen te kunnen bouwen. Verder ben ik best druk met mijn gezin, samen gezellige dingen doen. Fietsen en hardlopen doe ik graag, en ook fitness-oefeningen.”

Heb je nog iets toe te voegen ?
“Ik zou andere ouders willen uitnodigen om ook eens te komen helpen, al is het maar een uur per week. Er is ruimte om zelf te bedenken welk spel of oefening je met de kinderen doet, en je kunt een cursus volgen als je dat wilt.“

Aan welke vrijwilliger geef je het stokje door ?
“Dan denk ik aan juniorentrainer Ben Gitz, een enthousiaste kerel die ook eigenlijk van buiten de atletiek komt.”

door Michel van Eijkelenburg