Twee weken geleden leek er even een kleine kink in de kabel te komen toen ploegleider, kersvers wereldrecordhouder en schrijver van dit stukje Toine een (lichte) kuitblessure opliep. Ik zei nog als eerste bij die blessure: “De masterscompetitie! Verdorie”. Maar na vandaag was er gewoon niks aan de hand. Ook zonder mijn punten is de finale veilig gesteld. Het was nog even puzzelen voor het weekend omdat de atletiekunie door de verwachte hitte de lange afstanden helemaal naar voren haalde. Daarmee kwam de Zweedse estafette qua bezetting even in de problemen, maar dat kwam helemaal goed. Onze verse kracht Rolf Veenhuizen ging niet alleen hoogspringen, maar liep na zijn kogelstoten ook nog de 100 meter in de estafette waarmee die ook bezet was. Dat ging niet geheel krampvrij, maar op karakter en voorzichtig aan lopend bracht hij het stokje heelhuids over de streep en was de finale een feit!

Eigenlijk viel er niks tegen en telden we zelfs een reeks meevallers. Voor werper Koen van Veen was het nog wat zoeken naar de vorm, wat niet gek is na een pijntje die hem de vorige wedstrijd nog moest laten afzeggen, maar zijn punten waren weer heel nodig op de beide kogelonderdelen (stoten en slingeren). Philippe sprong met de dwarrelwind vond hij zelf geen makkelijke wedstrijd maar 5.15 was verder dan de vorige wedstrijden! Riepko de Vries sprintte twee onderdelen hard, maar moest de punten laten aan Sjef Aertse. Sjef is mannen 50 en Riepko mannen 35 en dan moet je als M35 echt veel harder lopen om de leeftijdscorrectie nog in je voordeel om te buigen. Sjef was terecht vooral ontzettend blij met een persoonlijk record en seriewinst op de 200 meter en voor het eerst in de 25: 25.99!

Onze allergrootste puntenverzamelaar was Christ Donders. Met een prachtige derde plaats en verreweg de meeste punten op de 5 kilometer in de hitte, gevolgd door anderhalf uur later de 800 meter op wederom de derde plaats en een tijd vlak boven zijn persoonlijk record en de derde plaats qua punten had hij een heel groot aandeel in de teamprestatie! Mike Rasenberg tenslotte liep ook de 5 kilometer, liep goed, maar haalde met die warmte zijn doel niet helemaal.

Zelf heb ik de hele dag het jureren voor mijn rekening genomen naast het ploegleiderschap. Dat scheelde het jureren om toerbeurten. Ik hou mezelf maar voor dat de mannen zich daardoor helemaal konden concentreren op hun onderdeel…

Op naar 17 september. Landelijke finale. Ik proef al enthousiasme in het team voor die dag en er wordt al geroepen wat ze willen doen. Voor twee mannen van ons (Sjef en ikzelf) is de finale binnen een week voor het EK Masters in Italië, dus we zijn als het goed is in goede vorm en hebben zo een mooie generale repetitie. Waar de wedstrijd is is nog niet bekend. De ploegen in de finale kunnen de een verzoek indienen om de wedstrijd naar hun baan te halen.

Een trotse ploegleider,

Toine van Beckhoven