Wanneer en hoe begon jouw relatie met Attila ?
“Ik ben met Attila in aanraking gekomen toen ik 11 of 12 jaar was. Hiernaast waren toen nog hockeyvelden, daar stond ik naar een wedstrijd van mijn zus te kijken. Tegelijk was hier op de atletiekbaan ook een wedstrijd, en ik zei tegen mijn moeder: daar wil ik eens gaan kijken. Want dat leek me leuker dan hockey.”

Hoe ging het toen verder ?
“Ik kwam bij Attila in een heel leuke hechte groep waarvan een groot deel nu nog lid is, bijvoorbeeld Yuri Engels en Tijs van Erve. Bij de C-junioren ging ik aan wedstrijden meedoen. Als B-junior ging ik bij Coen Huyding trainen, en mijn onderdelen waren verspringen en sprint. Zelfs een keer officieel 5,31 meter gesprongen, dat was wel een eenmalige uitschieter hoor, misschien verkeerd gemeten! Van Coen heb ik veel geleerd, ook qua zelfvertrouwen. Attila heeft veel voor mijn persoonlijke ontwikkeling betekend. Toen ik de opleiding Sport en Bewegen deed, ging ik als stage bij Attila ook training geven. Daarna ben ik als juniorentrainer gebleven, en ook zelf blijven trainen bij Coen. Vervolgens heb ik de ALO gedaan en een keer als praktijkopdracht een jeugdkamp bij Attila georganiseerd.”

Waardoor ben je bij Attila uit beeld geraakt ?
“Toen ik ging werken in Rotterdam kon ik dat niet combineren met Attila en ben ik dus gestopt als atlete en ook als trainer, dat was ongeveer 2011. In de jaren dat ik weg was bij Attila ben ik getrouwd en heb ik kinderen gekregen. Qua sport ben ik een beetje zoekende geweest. Van alles geprobeerd maar nergens het verenigingsgevoel gevonden dat ik bij Attila had gehad.”

En wat heeft je terug naar Attila gebracht ?
“Toen mijn oudste dochter Inge vorig jaar een sport zocht heb ik haar aangeraden atletiek bij Attila te gaan doen. Dat klikte goed voor haar, zij is een fanatieke B-pupil. En ik ging zelf weer trainen bij Coen. Omdat Attila voorheen zoveel voor me betekend had wilde ik ook wat terug gaan doen. Training geven wil ik niet meer want dat doe ik in mijn werk al de hele dag. Toen kwam Ad Rasenberg naar me toe en die zei dat er een vacature in het bestuur was. Ik schrok een beetje want ik had nul ervaring. Maar ik heb ja gezegd. Mijn eerste twee bestuursvergaderingen waren nog online wegens corona. Het bestuurslidmaatschap bevalt me goed, ik regel de agenda’s en de notulen en soms nog wat extra. Maar zoveel uren maken voor de club zoals Rene en Ad doen, dat kan ik niet want ik heb er een voltijdse baan bij.”

Wat doe je in het dagelijks leven ?
“Ik was eerst docent lichamelijke opvoeding en heb ook bevoegdheid docent biologie gehaald. Ik werk nu bij VSO De Keijzer in Goirle, dat is VMBO en HAVO voor leerlingen met autisme en gedragsproblemen. Daar ben ik mentor en schoolopleider en geef ik biologie. Ik heb veel contact met de ouders, en ik vind het mooi om de leerlingen zodanig te begeleiden dat ze een volwaardig diploma kunnen behalen en kunnen uitstromen naar een reguliere vervolgopleiding of naar passend werk.”

Heb je buiten je werk en Attila nog hobby’s of interesses ?
“Ten eerste heb ik een man en twee kinderen. De jongste van 6 doet aan synchroonzwemmen, dus ik ga regelmatig mee naar het zwembad. Verder doe ik graag uitstapjes met mijn gezin en leuke dingen met vriendinnen.”

Hoe omschrijf je jouw band met Attila ?
“Ik heb als moeder van Inge een band met Attila, en ook als bestuurslid. Ik kom altijd met plezier naar Attila en heb er een positief gevoel bij. Yuri Engels en Tijs van Erve ken ik al vanaf het begin, Ad Rasenberg was vroeger mijn trainer en is nu mijn collega in het bestuur. Zo zie ik nog steeds diverse mensen van vroeger terug.”

Wat zijn volgens jou de sterke en zwakke kanten van Attila ?
“Een sterk punt is dat Attila een atletiekaanbod heeft voor iedereen van 4 tot 80 jaar en op alle niveaus. Jammer is dat er geen leuke feestavonden meer zijn. Daarom vind ik het element “verenigen” van de Visie 2025 erg belangrijk.”

Wat zie jij als de rol van het bestuur in de vereniging ?
“Het bestuur moet ervoor zorgen dat er veel leden met plezier naar Attila toe komen. Ik vind dat je moet sporten omdat het leuk is, niet omdat het moet. Daarom help ik graag mee met het organiseren van leuke activiteiten. Zo heb ik me bemoeid met de Nacht van Tilburg en met de verenigingsdag, maar die kwamen helaas nog niet echt uit de verf. Ik ben aan het zoeken waar dat nou aan lag, wat er mis ging en wat we anders kunnen doen.”

Wat wil je als bestuurslid bereiken voor Attila, op korte en op lange termijn ?
“Het verenigen zoals in de Visie Attila 2025 staat, dat is voor mij een belangrijk doel. Vroeger toen ik bij de C-D junioren was hadden we regelmatig de gaafste feesten bij Attila. Het echte clubgevoel dat ik vroeger bij Attila had is eigenlijk verdwenen, dat zou ik graag willen terugbrengen, en daar zijn we mee bezig.”

door Michel van Eijkelenburg