Wanneer kwam je bij Attila, en hoe kwam dat ?
“Dat is inmiddels 25 jaar geleden. Ik was net 6 en toen liep ik al bij Attila rond, dus vanaf het moment dat het mocht. Mijn opa zei “jij kunt wel goed rennen, misschien moet je eens bij atletiek gaan kijken”, van het een kwam het ander, en nu ben ik er nog steeds. Ik weet nog dat ik als kind de bostrainingen op zaterdagochtend het leukst vond, en dat ik het ook leuk vond om mee te doen met de crossjes waar ik relatief goed in was en waar ik ook kinderen uit andere dorpen tegenkwam.”

Hoe lang ben je actief gebleven als atleet ?
“Ik ben me later gaan toeleggen op kogelstoten, discuswerpen en kogelslingeren. In mijn juniorentijd zat ik in het competitieteam dat een keer bijna Nederlands kampioen werd, dat vond ik supervet. Later werd de ambitie wat minder. De afgelopen jaren deed ik nog minimaal 1 keer per jaar een wedstrijd. Een paar jaar geleden heb ik nog eens in het competitieteam meegedaan. Ik betaal nog steeds mijn wedstrijdlicentie, want als ze me nodig hebben voor de competitieploeg dan wil ik graag meedoen. Met een groepje zijn we nog elke maandag hier, maar het is meer een gezelligheidsclubje geworden dan dat we serieus trainen.”

Wat doe je nu allemaal bij de club ? 
“Dit jaar heb ik me vol ingezet voor de T-Meeting, die als een van de weinige wedstrijden in Nederland mocht doorgaan. Dat was top en ik heb ervan genoten. Wel wat grijze haren ervan gekregen omdat het wel heel moeilijk was om het te mogen en te kunnen organiseren. Ik verzorgde daarbij de vereiste corona-maatregelen en facilitaire zaken. Ook bij de Warandeloop ben ik als vrijwilliger actief. Verder doe ik momenteel niet veel meer, doordat wegens corona veel evenementen weggevallen zijn, en ook doordat de Visie-groep niet meer actief is.”

Hoe kwam dat eigenlijk ? 
“Met de Visie-groep organiseerden we allerlei dingen op een vrijblijvende manier. Dat ging een beetje schuren met het bestuur, want zij wilden dat we tot het bestuur zouden toetreden, maar dat wilden wij om diverse redenen niet. Ik heb er vrede mee hoe en waarom het zo gegaan is. Het is inieder geval een leuke periode geweest, we hebben er veel van geleerd, binnen Attila goeie dingen op poten gezet. Ik kijk er met plezier op terug, en ik ben nog steeds beschikbaar als er een verenigingsdag of iets dergelijks georganiseerd moet worden.”

Wat vind je vooral leuk aan je vrijwilligerswerk ? 
“Ik doe vooral de leuke dingen zoals feestjes en evenementen en ik vind het mooi om dan bij de mensen een glimlach op het gezicht te zien verschijnen. En het zijn altijd incidentele activiteiten, bijvoorbeeld een keer per jaar, en nooit iets dat elke week terugkomt want dat zou me kunnen gaan tegenstaan.”

Wat is je grote drijfveer ?
“Eigenlijk weet ik gewoon niet beter. Attila is een deel van mijn leven, ik heb het er naar mijn zin, en dan is het voor mijn gevoel heel vanzelfsprekend dat je je inzet om ook anderen dat plezier te laten ervaren. Als je dingen oppakt dan zie je dat ook anderen wat oppakken. En het is leuk als initiatieven vervolgens ook door anderen worden overgenomen. Wat ik altijd gedaan heb zijn de leuke dingen organiseren, de feestjes en evenementen waarbij je een glimlach op de gezichten van mensen kunt brengen.”

Wat vind je goed aan Attila, en wat niet ?
“Ik heb hier altijd de ruimte gehad om dingen te ontwikkelen. Als je iets wilt doen, dan kan dat ook, dat vind ik leuk. En iedereen is hier gewoon welkom en kan meedoen, ongeacht afkomst of wat dan ook. Het is een hartelijke club waar het vertrouwd voelt, en er hangt hier altijd wel een positieve vibe. Ik vind het altijd wel jammer om te zien dat veel jongeren vanaf ongeveer hun 18 e jaar een beetje afhaken. Bij sommigen komt dat doordat hun prestaties dan niet meer verbeteren, en ze bijvoorbeeld buiten het competitieteam vallen. In deze toch wel individualistische sport vinden ze dan niet genoeg gezelligheid meer. Door die uitstroom is er in het ledenbestand best een gat tussen de jeugd en de hardlopende ouderen, de leeftijdsgroep ertussen is niet sterk aanwezig.”

Voel je je gesteund en gewaardeerd ?
“Omdat ik dingen doe waar het heel ongedwongen en leuk is, zie ik altijd mensen genieten en zijn mensen heel dankbaar. Daar haal ik altijd veel energie uit.”

Wat zijn buiten Attila je activiteiten en liefhebberijen ?
“Ik ben een workaholic, ik heb samen met mijn broer Kasper een eigen bedrijf (JK Productions) waarin ik meestal 6 of 7 dagen per week werk. Dat doen we nu al 12 jaar, want gelijk na de middelbare school ermee begonnen. Wij werken overal waar audiovisuele apparatuur nodig is, dat kan variëren van een klein tuinfeestje tot een muziekfestival met tienduizend mensen. Toen alle evenementen wegvielen vond ik het ergens wel fijn dat ik verplicht ook eens wat rust kon nemen. Verder zijn we wat andere klussen en ook livestreams gaan doen, ook video-presentaties van bedrijven. Maar hopelijk kunnen we zo snel mogelijk weer festivals en andere feestelijke evenementen verzorgen, want dat doen we toch het liefst. Als hobby’s doe ik nog wat aan voetbal, en ik hou ervan om spontaan leuke dingen te gaan doen zoals motorrijden of naar een concert, ik zit niet zo graag thuis.”

Heb je nog iets aan de voorgaande vragen toe te voegen ?
“Een leuke vraag zou nog zijn: hoe zie je Attila over vijf jaar? Ikzelf hoop dat Attila dan een beetje gegroeid is en een gezellige en levendige vereniging is waar mensen leuke dingen doen en lekker in de kantine blijven hangen. Waar de 18-jarigen niet afhaken, en er af en toe weer een feestje in het clubhuis is. Dus meer dan alleen een atletiekvereniging.”

Aan welke vrijwilliger geef je het stokje door ?
“Ik denk dan aan iemand voor wie ik veel waardering heb: Annie van Anholt, want zij is een beetje de stille kracht achter Attila. Een andere optie is Rick Damen, een jonge trainer die hier altijd met een lach op zijn gezicht rondloopt.” (wie het wordt zal volgende maand blijken, MvE)

door Michel van Eijkelenburg