Wanneer kwam je bij Attila, en hoe kwam dat ?

“Dat is ongeveer in 1987 geweest toen onze zoon Jeroen als pupil naar Attila ging. Vanaf toen kwam ik twee keer per week met hem bij Attila. Wij woonden toen in de Blaak.”

 Ben je zelf actief geweest als atleet ?

“Jawel, maar eerst ben ik vanaf 1988 training gaan geven. Mijn schoonzus Els van Dun was coördinator voor de jeugd en zij kwam een trainer voor de pupillen tekort. Nou vond ik kinderen erg leuk maar ik had geen ervaring en wist weinig van atletiek. Els deed de voorbereiding en besprak dat met me, en dan draaide ik de training.

Na een tijdje ben ik ook zelf in Sport Overdag gaan sporten, en later in de algemene groep. Maar ik kon meer onderdelen niet dan wel, en ik heb nooit aan wedstrijden meegedaan. Tegenwoordig sport ik in de wandelgroep op dinsdagochtend, wat ik heel gezellig vind.”

 Wat heb je allemaal bij de club gedaan ?

“Ik heb zeker 22 jaar pupillen en junioren getraind. Heb een cursus jeugdatletiekleider gevolgd, dan heb je wat meer bagage. Toen er ook bij de junioren een trainer werd gezocht durfde ik dat wel aan. Ben regelmatig meegegaan naar wedstrijden en heb ook jeugdkampen geleid. Het heeft me veel gebracht: ik leerde voor mezelf wat assertiever te zijn in groepen en dingen organiseren. Uiteindelijk, toen ik meer uren ging werken in het ziekenhuis, had ik geen tijd meer om mijn trainingen voor te bereiden. Toen ben ik gestopt als trainster bij Attila want dat wilde ik niet maar half doen.

Ik heb de jurycursus gevolgd en ben gaan jureren. En ik ging Ruud helpen in de kantine, bijvoorbeeld als er scholen kwamen sporten.”

 Wat doe je momenteel als vrijwilliger ?

“Af en toe bij wedstrijden kom ik helpen in de keuken en achter de bar. Ook doe ik samen met Ruud de inkoop. Soms als mijn kleinkinderen meedoen wil ik ook wel eens jureren. En lang geleden ben ik al bij de Warandeloop actief geworden, als assistent van Petra Kwantes bij het inschrijfbureau: op vrijdag alle startnummers controleren. Al ongeveer vijfentwintig jaar sta ik nu in de cateringtent, dat vind ik erg leuk.”

 Wat vind je leuk aan je vrijwilligerswerk, en wat minder leuk ?

“Het contact met mensen, de gezelligheid samen met de vaste collega-vrijwilligers zoals Margriet en Gerard. En minder leuk, tja er zijn altijd wel mensen die snel klagen, maar als dat me echt stoort zeg ik daar soms wel wat van.”

 Wat is je grote drijfveer ?

“Gewoon dat het leuk is. De club heeft er wat aan. En je krijgt er ook veel voor terug. Ja, het heeft wel een meerwaarde voor me, anders zou ik het niet doen.”

 Wat vind je goed aan de vereniging Attila, en wat niet ?

“Ja weet je wat het is, we zijn allemaal vrijwilligers, daar wordt soms wel aan voorbijgegaan. Voor een groot deel is het een vaste kern die er al lang is en die de boel draaiende houdt. Het bestuur, ja ik zie ze niet vaak hier maar ik denk wel dat ze het goed doen. Het is belangrijk dat het bestuur weet wat er in de vereniging speelt.”

 Voel je je gesteund en gewaardeerd door het bestuur / anderen ?

“Nou ja, ik heb wel het idee dat ik gewaardeerd word om wat ik doe, jawel.”

 Wat wil je in de toekomst nog doen, hoe zie je jezelf bij Attila over 10 jaar ?

“Ik wil het nog wel volhouden, ik wil graag bardienst blijven draaien en jureren bij wedstrijden, en met de gezondheid die ik nu heb hou ik het nog wel 5 jaar vol.”

 Wat zijn buiten Attila je activiteiten en liefhebberijen ?

“Sinds vorig jaar ben ik aan het bridgen bij ons in Riel, elke dinsdagavond. Ik heb een cursus gevolgd en ik heb een vast maatje. Het is niet simpel en we eindigen vaak onderaan, maar het is heel leuk, en ik ontmoet andere mensen uit het dorp. Verder passen we een dag per week op onze jongste kleinkinderen.”

Aan welke vrijwilliger geef je het stokje door ?

“Nou daar heb ik over nagedacht, ik dacht aan een wat jonger iemand die van alles bij Attila doet: Carla Weterings, dat is wel een goeie.”

 door Michel van Eijkelenburg