Een van de grootste "bijraces" in het programma is de CCC, een wedstrijd over 100 km met ruim 5800 hoogtemeters. Deze race start in Courmayeur in Italië, en loopt via Zwitserland naar de finish in Chamonix, aan de Franse voet van de Mont Blanc.

Om mee te doen aan een van de UTMB races moet je eerst punten verdienen door aan andere trails mee te doen, je kan dus niet zomaar even besluiten om aan een van de races.

Ik liep dit jaar de CCC, de 100 km trail. 

Met ruim 1800 deelnemers een zeer populaire race.

De start was om vrijdagochtend 09:00 in Courmayeur, en je hebt 26,5 uur om deze race te voltooien.

Zelf schatte ik in dat 21 uur een realistisch en haalbaar doel was.

De race kenmerkt zich door het vele klimmen en dalen. En dat heb ik geweten, de klimmen waren steil, en de afdelingen minstens net zo.

Vanaf een uur of negen is noodzakelijk om een hoofdlampje op te zetten, geen overbodige luxe met de invallende duisternis en duizenden boomwortels en stenen op het parcours. 

 

Ik baan me een weg over de wat soms eindeloze beklimmingen lijken en probeer wat vaart te maken in de afdalingen, maar dat lukt ook nog niet altijd even makkelijk. 

Om iets voor zessen op zaterdagochtend bereik ik de finish, na 20 uur en 37 minuten onderweg te zijn geweest.

 

U zult zich misschien afvragen "Wat bezielt een mens om dat soort dingen te ondernemen?"

Ik heb me dat onderweg ook vele malen afgevraagd en een duidelijk antwoord kan ik niet geven. Een gevoel van trots dat je iets hebt gedaan wat de meeste mensen schiet onmogelijk vinden, het samenhorigheidsgevoel van de trailers, het geweldige gevoel van in de bergen actief bezig te zijn, het draagt er allemaal aan bij. 

 

Om maar meteen een aantal vragen te beantwoorden welke ik nog wel eens krijg als ik mensen vertel dat ik deze afstanden loop

"Slaap je dan onderweg?"

Nee, pas als je meer dan 48 uur onderweg bent is het absoluut noodzakelijk om slaap te pakken. 

Iedereen kan 24 uur wakker blijven, en wanneer je bezig bent blijf je gefocust. Zodra je stopt kan je je al snel vermoeid voelen.

"Hoe doe je dat met eten?"

Eten neem je met je mee. Bijvoorbeeld energie repen, maar er zijn zat mensen die dingen meenemen die ze gewoon lekker vinden zoals winegums. Bij langere trails is er ook vaak onderweg eten op de verzorgingsposten, denk hierbij aan pasta of rijst. Gelletjes zijn minder gewoon op de trails, maar dat is vrij snel te begrijpen als je bedenkt dat je op een 100 km ongeveer 20 * een gelletje zou moeten nemen.

Ik denk niet dat er iemand is die die zoete troep in zoveel eenheden tot zich kan nemen.

Op de verzorgingsposten wordt vaak voorzien in cakejes, chocolade, chips, zoute koekjes, cola, boullion etc.

"Hoe train je voor een 100 km?"

Je gaat niet zomaar even een 100 km lopen. Wat normaal is, is dat je uitbouwt vanaf een marathon afstand. Als je na een marathon je lange duurlopen op een km of 30-35 blijft houden kun je in principe ook wel een 50 om aan. Mochten er veel hoogtemeters inzitten doen je daar natuurlijk wel specifiek op te trainen.

Als je een 50 hebt gelopen kan je doorwerken naar een 70 / 80, en als je dat gelopen hebt en je houdt de langere afstand in de benen (keertje per maand 50 km) kun je je eerste 100 km lopen.