Het is bijzonder om te zien hoe we met zo’n 200 vrijwilligers er steeds in slagen om op een creatieve en flexibele manier actief te zijn. Altijd wordt er iets bedacht om toch te kunnen sporten en om toch bezig te zijn. Zo organiseerde Attila het grootste aantal atletiekwedstrijden van heel Nederland. En de T-Meeting slaagde erin zowel op Studio Sport als Sporza, de Belgische equivalent, in beeld te komen. Op het Nederlands Kampioenschap voor junioren stonden we in het medailleklassement op de tiende plaats van alle verenigingen in Nederland.

Er was ook droevig nieuws, zoals het overlijden van Ad Kouwenberg die vele jaren bij Attila actief was, en ronduit schokkend was het overlijden van A-pupil Hein Wilborts. M’n telefoon stond die avond roodgloeiend van de appjes die binnenstroomden.

Teleurstellend was het besluit van de gemeente dat we met onze baan op Stappegoor blijven waarbij de gemeente het heeft over een speelpark in plaats van een reguliere atletiekbaan. Het is heel duidelijk dat de gemeente, en dat wordt door het hoofd van het Tilburgs Sportbedrijf ook letterlijk zo tegen ons gezegd, helemaal geen atletiekbaan in Tilburg wil. 

Daar staat tegenover dat de verspringgroep en de speerwerpgroep het predikaat Regionaal Trainings Centrum (RTC) krijgen. Gewoon topniveau wat daar gepresteerd wordt. En als ik het enthousiasme zag van de basisschoolkinderen die bij ons de clinics voor de Warandeloop volgden ben ik heel positief gestemd over de toekomst van Attila.

Steeds meer mensen vinden atletiek een leuke sport. Vooral bij de jeugd groeit het ledenaantal, en als we meer verbinding zoeken met andere organisaties in de stad, als we ons meer laten zien, zal ons ledenaantal alleen nog maar verder toenemen. En ik weet dat onze jeugdcoördinatoren het liefst een ledenstop zouden willen, dat gaan we natuurlijk niet doen. Maar het geeft wel aan dat Attila een heel gezonde en toekomstbestendige vereniging is.

Ook in 2022 gaan we er bij Attila weer iets moois van maken!

Rene Korstanje