Dees vertrekt naar Turkije: “Genieten van de zon!”
Een van de bekendste personen binnen Attila, zeker voor degenen die regelmatig in de kantine komen, is Desere Tokatlioglu – van Dongen. Als zij achter de bar staat is er altijd wat te lachen, ze staat meestal wel garant voor een hilarisch moment. En ze coördineert het barteam. Deze maand neemt “ons Dees” helaas afscheid van de club. Niet omdat ze ons beu is, integendeel. Nee, ze gaat samen met haar echtgenoot Salih emigreren naar Turkije. Dat vraagt om een afscheidsinterview. Ik sprak met Desere in hun al gedeeltelijk lege woning in Tilburg.
Waarom vertrek je naar Turkije?
“Dat is al jarenlang onze droom, en nu kunnen we het ook echt gaan doen. Nu zijn we nog gezond en kunnen we gaan genieten daar. We gaan wonen in een dorp in de buurt van de stad Bursa. Het ligt aan zee, in de omgeving van Istanbul. Afgelopen zomer liepen we daar rond, we liepen gewoon weer te genieten zoals altijd, en ineens dacht ik: Dees, waarom nog langer wachten? Dus ik zei tegen Salih: we gaan niet meer wachten, we gaan het doen. Deze winter vertrekken we. Hij was het er meteen mee eens, túúrlijk. We trekken tijdelijk in een appartement daar, en daarna gaan we rustig zoeken naar een huis. Een hoop spullen zijn al daar naartoe. Op 20 december is het dan zover, dan vliegen we. Ik heb er veel zin in, gaan met die banaan, laat het maar alvast zover zijn!“
Hoe kijk je terug op je jaren bij Attila?
“Met veel plezier. Ik wil niet te diep erover praten hoor, dat vind ik moeilijk. Maar ik heb bij Attila bijna alleen maar leuke dingen meegemaakt.“
Wie of wat ga je het meest missen?
Dees kan maar moeilijk kiezen en noemt een flink aantal dingen op:
“Ten eerste loopgroep Groen. Dan de bardiensten, echt gezellig. Jureren bij de wedstrijden. De Kruikenmeerkamp. Krachttraining op donderdagmorgen onder leiding van Coen Huijding. Soms kon ik op vrijdag niet meer op of neer. Maar heel gezellig, niks anders dan lachen. Jo en ik waren de enige oudjes in de groep, we hadden altijd strijd met elkaar over hoe we een oefening precies moesten doen, maar daardoor extra veel plezier! De oefeningen waar ik moeite mee had deden de topsporters fluitend, en dan hielpen ze me altijd, echt een teamsfeer. En de Road Runners op dinsdagavond aan de bar, die ga ik ook missen.
Het enige wat ik niet ga missen is de baantraining op donderdagavond. Die deed ik alleen omdat de trainers zeiden dat ik er sneller van zou worden. Nou ik ben er niet sneller van geworden, haha, maar ik moet zeggen dat ik ook niet altijd ging.“
Hoe zal Attila aan jou terugdenken volgens jou?
“Ze zeggen dat ik gezellig ben … “
Van je bardiensten kreeg je energie, waar ga je die nu voortaan uit halen?
“De zon, haha! Lekker zwemmen in zee. En wandelen en hardlopen. Ik hoop ook vrijwilligerswerk te gaan doen in een soort buurthuis in het dorp. Daar komen veel mensen, en zo kan ik de taal leren en mensen leren kennen tegelijk.“
Zul je af en toe terugkomen naar Nederland denk je?
“Ja, we willen proberen elk jaar een paar weken te komen, op vakantie haha! We gaan dan waarschijnlijk woningruil doen met Thea en André Everts, die hebben dat zelf voorgesteld. Da’s ideaal. En als ik dan in Tilburg ben ga ik natuurlijk ook even naar Attila, ja sowieso.“
Wat hoop je dan bij Attila te zien, vergeleken met nu?
“Meer barpersoneel. De vraag is nu al: wie volgt mij op de maandag op? Ik hoop dat dit vanuit de ouders van de jeugdleden kan worden opgelost, dat is met de woensdag en de zaterdag al gelukt.“
Dees, wat wil je tot slot nog aan de mensen bij Attila kwijt?
“ATTILA BEDANKT VOOR ALLE GEZELLIGHEID!“
Michel van Eijkelenburg
