Ad Kouwenberg overleden

Op zaterdag 29 mei is, 75 jaar oud, Ad Kouwenberg overleden. Hij stierf in zijn slaap, vredig en zonder pijn. Anne-Wies was bij hem. Ad was vader van Ramon en Joery, en hij was ook opa.

Ad was een Attila-man in hart en nieren. Zijn profielspreuk op whatsapp was: “werkzaam bij Attila”, en hij was inderdaad altijd onvermoeibaar bezig voor de club en de leden. En dat vele, vele jaren lang.

In zijn jongere jaren werkte Ad als electrotechnicus bij het Gemeentelijk Energiebedrijf. Daarna was hij lange tijd leraar electrotechniek in Oss, tot aan zijn pensioen. In zijn vrije tijd hield Ad van buitensport. Met Anne-Wies maakte hij vele lange fietstochten in binnen- en buitenland. Ad was al zeer lang lid van Attila. Hij heeft vele marathons gelopen, en hij werd trainer. Tien jaar geleden was hij samen met Gerrit Heij oprichter van de hardloopgroep Groen. Zij leidden de groep samen en ze vervingen elkaar bij vakantie. Enkele jaren geleden moest Ad wegens een chronische blessure stoppen met hardlopen, en vanaf dat moment fietste hij altijd mee met de training, zijn stuurtasje gevuld met bidons.

Ad maakte veel grappen, vaak scherpzinnig maar soms ook oud of fout, dat hoorde ook bij hem. Voor Attila was hij bijzonder actief en toegewijd. Bij wedstrijden en trimlopen kwam hij altijd zijn lopers aanmoedigen. Jarenlang was Ad ploegleider in de jaarlijkse Hart van Brabant estafetteloop. Hierbij was geen moeite hem teveel, hij zorgde als een vader voor je. Hij was ook meefietser bij de jaarlijkse bevrijdingsvuur-estafette.

Ad was actief lid van het klussenteam van Attila, dat elke maandag allerlei werkzaamheden in en aan het clubhuis doet. En tientallen jaren lang is Ad vrijwilliger geweest bij de Warandeloop, hij zorgde daar dat het parcours er goed bij lag en hij hielp mee bij de opbouw en het opruimwerk. Je kon altijd op Ad rekenen.

Uit deze opsomming blijkt dat Attila zeer veel aan Ad Kouwenberg te danken heeft. Hij was geliefd en werd bijzonder gewaardeerd. Daarom was het geen wonder dat hij enkele jaren geleden door Attila werd voorgedragen voor de verkiezing van Tilburgs Sportvrijwilliger van het jaar. Tijdens het Sportgala in de schouwburg genoot Ad met volle teugen.

De afgelopen jaren was Ad thuis goud waard als liefdevol verzorger van Anne-Wies die ernstig ziek was. Maar vanaf dit jaar werden de rollen omgedraaid. Want Anne-Wies knapte langzaam maar zeker op, en Ad bleek ineens zelf ziek te zijn. Hij had veel last van zijn longen en moest van het ene medisch onderzoek naar het andere. Toch kwam hij nog elke week op dinsdagmorgen meefietsen bij de trainingen van “zijn” groep Groen.

Op 1 mei bleek in het Radboud ziekenhuis dat Ad veel zieker was dan gedacht, en dat artsen niets meer voor hem konden doen. Het was heel onwerkelijk voor Ad en voor iedereen die met hem meeleefde. Vanaf 4 mei was Ad thuis en ontvingen hij en Anne-Wies elke dag bezoek. Ze genoten allebei geweldig hiervan, maar Ad werd steeds zwakker en raakte snel vermoeid, al bleef hij grappen maken en kon je nog steeds gezellig met hem kletsen.

In de vroege ochtend van 29 mei kwam er een eind aan zijn leven. Dit terwijl er nog veel afspraken voor bezoek aan huis in de agenda stonden. Zijn zonen Ramon en Joery vinden het fijn dat verder leed hun vader bespaard is gebleven.

In groep Groen vallen de volgende reacties op de dood van Ad te beluisteren: Ik zie hem voor me als altijd vrolijke behulpzame man; Zo verdrietig voor Anne-Wies en de kinderen; Laten we de mooie herinneringen vasthouden; Getverderrie ik ben er verdrietig van; en tenslotte “Dag Ad, we gaan jou heel erg missen”.

En dat laatste zal niet alleen voor groep Groen, maar voor heel Attila gelden. We zijn Ad dankbaar en zullen dat altijd blijven. We wensen Anne-Wies heel veel sterkte toe om het grote verlies te dragen.

Nieuws Overzicht