De meerkamp, dat is atletiek voor fijnproevers. Je moet even in de gaten krijgen uit welke onderdelen de tienkamp voor mannen en de zevenkamp voor vrouwen nu eigenlijk bestaat, de puntentelling is ingewikkeld en blijft voor velen ondoorgrondelijk. Maar het is fascinerend om te zien dat atleten zowel kunnen sprinten als kogelstoten als hoogspringen, en alles op een hoog niveau. En die puntentelling, die hoef je niet te begrijpen als de stand in de wedstrijd maar steeds helder wordt verwoord door een goede stadionspeaker. Dat was het geval bij de zeer geslaagde meerkampen op 22 en 23 mei bij Attila, dit jaar voor het eerst toegevoegd aan het programma van de jaarlijkse T-Meeting.
De weersomstandigheden waren wisselvallig en onbarmhartig. Op de eerste dag was het koud, winderig en nat, maar werd het de laatste uurtjes droog en zelfs zonnig. Door een probleem met de tijdregistratie voor de start van de 100 meter schoof het gehele programma meteen 75 minuten op. En het hoogspringen kon pas doorgaan nadat de aanloop door een grote ploeg vrijwilligers drooggemaakt was. Daarbij hielp trouwens trainer Ingmar Vos fanatiek mee. Maar meerkampers zijn flexibel en passen zich schijnbaar moeiteloos aan wisselende omstandigheden aan. Onder meer daardoor waren er toch vele goede prestaties te bewonderen en pr-verbeteringen te noteren. Blikvangers in de zevenkamp waren de tweelingzussen Anne en Myke van de Wiel, die al enkele jaren nationale subtoppers zijn. Anne is linkshandig en Myke rechtshandig, en ze dragen verschillende tenues, anders zouden ze niet van elkaar te onderscheiden zijn. Myke stal op de tweede dag de show door drie pr-verbeteringen op de onderdelen en een zeer verrassend totaal van meer dan 6000 punten.

De reacties van de genoemde atleten en van hun trainer op de geleverde prestaties volgen hierna.

Myke van de Wiel breekt door magische grens
Vanaf het eerste onderdeel nam Myke meteen het voortouw. Ze won de 100 meter horden in 13,43 wat dichtbij haar pr is. Haar hoogtesprong van 1,66 meter was een nieuw pr, en met de kogel reikte ze tot 11,91 meter wat boven haar eigen verwachting was.

Myke keek heel tevreden terug op haar eerste dag: “Ik wist dat ik goed in vorm ben en dat ik goeie dingen kon laten zien, maar ik wist ook dat het geen goed weer zou worden. Een nieuw pr 1,66 op hoog, ik wist wel dat het mogelijk was maar het blijft een lastig onderdeel voor mij, dus hier ben ik heel blij mee. Kogelstoten ging de laatste tijd in training niet goed, ik was vooraf al blij met 11 meter, dus 11,91 is nu heel goed, bijna een pr. De 200 meter was een gevecht met de tegenwind, daarom ben ik best blij met deze tijd 24,18, ook bijna een pr. Dus ja wel lekker! Maar het was wel een slopende dag, met eerst het lange wachten door het uitstel en daarna de nattigheid bij het hoogspringen.” “Morgen zijn er best wel goeie onderdelen voor mij, ik moet gewoon mijn koppie erbij houden. Verspringen is altijd spannend met maar drie pogingen. Speerwerpen zit wel goed, en de 800 meter is gewoon knallen en alles eruit. Mijn doel dit weekend? Een dik nieuw pr. Het is nu 5598, en ik hoop 5800 punten te halen, ik voel dat het kan, daarvoor hoef ik niet eens 3 pr’s te scoren morgen.”

De volgende dag ging Myke volle kracht vooruit richting haar doel. Het verspringen lukte zo goed dat ze pas na 6,06 meter in het zand terechtkwam. Voor het eerst over de 6 meter! Haar reactie: “Ja 6,06 en 6,03 daar ben ik echt heel blij mee. Een mooie verbetering voor me want mijn pr was 5,95. Volgens mij kan ik hiermee wel richting 5800 punten, heel misschien zelfs 6000. Ik moet wel per onderdeel blijven focussen, maar het gaat heel lekker en het voelt heel goed.”

Intussen was de concurrentie, die bestond uit zus Anne, Melissa de Haan en Michelle Oud, minder constant qua prestaties dan Myke waardoor zij eenzaam aan kop ging in het klassement. Vervolgens kwam ze ook met de speer tot een nieuw pr: 45,22 meter, een verbetering van 2,5 meter. Enig rekenwerk leerde dat ze nu op de 800 meter een tijd van 2.15,94 moest lopen om een droomtotaal van 6000 punten te halen. Opwinding alom: bij Myke zelf, bij iedereen. Haar zus Anne zou haar gaan hazen, zo klonk het. Maar Anne ging als een komeet van start en Myke kon slechts op afstand volgen. Anne en ook Melissa finishten in de 2.13 en voor Myke stond de klok stil op 2.15,03. Ze had het geflikt en werd door haar collega’s uitbundig gefeliciteerd. Algehele euforie ook bij alle omstanders, want 6000 punten betekent in de zevenkamp dat je bij de groten hoort. En omdat Myke eerder nooit boven de 5600 punten was gekomen lag deze grote stap voor haar niet echt in de verwachting.

Toen ze op adem was gekomen nam Myke de tijd om haar analyse te geven: “6012 punten, ja bizar, het is een magische grens en ik ben zo blij dat ik dit nu heb gehaald. Natuurlijk was het mijn doel maar dat ik het vandaag zou halen had ik niet verwacht. Ik heb vaak kleine blessures gehad, problemen met mijn rug, en een keer in de zoveel maanden heel intense buikpijn een week lang. Dat heeft altijd wel in de weg gezeten, maar ik wist dat ik dit niveau kon gaan halen als het een keer allemaal samen zou vallen. Nu komt het er dit weekend uit! De invloed van onze trainer Ingmar Vos, ja Ingmar maakt wel het verschil, hij heeft heel veel verstand van alle onderdelen, en hij is heel gedreven, elke training drijft hij ons tot het uiterste. Dat kan zwaar zijn maar je wordt er wel beter van. Hij zegt dat dit vroeger ook zijn eigen aanpak was, hij had als tienkamper niet het meeste talent van iedereen maar hij heeft hard gewerkt en daardoor toch de Olympische Spelen gehaald. Die insteek heeft hij ook met ons: met heel hard trainen bereik je het meest, en dat blijkt ook wel, haha. Ingmar let wel altijd op onze grenzen hoor, als het ons teveel wordt neemt hij gas terug, hij zal nooit doorpushen. We trainen in de winter heel hard, en in de zomer gaan we finetunen. Het is een goeie combinatie die wel echt werkt voor onze groep. Ik weet zeker dat Anne ook 6000 punten kan gaan scoren. Ik doe eind juni de NK meerkamp in Breda. Dat is de volgende focus, ik ga er gewoon vrij in. Volgend jaar de limiet voor de EK in Munchen? Daar hou ik me nog niet teveel mee bezig, ik zie het wel.” Myke studeert in Rotterdam en kan dat goed combineren met topsport: “Ik heb mijn bachelor in de nominale tijd gehaald, ik doe nu mijn master fulltime, en ik heb ook nog een bijbaantje, haha! Ja ik heb het vrij druk maar dat werkt voor mij. Ik zit in een soort flow als ik gewoon lekker druk ben, dan sta ik “aan”. Als het op een lager pitje staat komt dat niet ten goede aan me.”

Wat hebben we nu gelezen over nieuwe plannen van zus Anne? Myke legt uit: “Anne gaat in de trainingen wel lekker met de 400 tempo’s, daarom heeft ze op advies van Ingmar een wedstrijd 400 meter gelopen in 53,5. Toen is ze door bondscoach Meuwly gevraagd om op Papendal mee te trainen met het 4x400 estafetteteam, dat is wel even wat anders. Als alles zou meezitten zou ze dan wellicht naar de Olympische Spelen kunnen. Vanaf juni gaat ze wat 400m wedstrijden doen, kijken wat erin zit. Anne is op de 400m net wat beter dan ik, mijn prioriteit blijft meerkamp.”

In de schaduw van de ontketende Myke van de Wiel draaiden zus Anne (die derde werd met 5744 punten) en ook Melissa de Haan (tweede met 5773 punten) een goede zevenkamp, maar ze moesten genoegen nemen met een minder opvallende rol. Op de 800 meter was de bedoeling dat Anne zou hazen voor Myke, maar Anne liep ver voorop. Waarom? Anne: “Ik wilde tempo maken voor de hele groep, en dat is gelukt.”

Ingmar Vos blij voor zijn pupil
De trainer van de zusjes Van de Wiel en ook van Melissa de Haan is Ingmar Vos. Heel rustig en ingetogen gaf hij, nog voor de 800 meter, zijn visie op het succes van Myke. “Wat zij nu doet zat er al enkele jaren in. Maar de afgelopen twee jaar kwam er niet uit door de terugkerende buikpijnklachten, liesklachten en door pech in wedstrijden. Het is nu allemaal een stuk standvastiger. Kijk, die 200 meter is al jaren goed. Bij ver had Myke voorheen vaak tegenwind of net ongeldig. Dus het is niet zo heel gek, maar het is voor haar heel erg fijn dat het nu allemaal wel op zijn plek valt waar het dat voorheen net niet deed. Dit weekend had ze geen last van haar buik. Er wordt nog onderzocht wat er eigenlijk mis mee is. Ja, 6000 punten is een grote stap. Normaal gesproken verwacht je stapjes van ongeveer 200 punten per jaar. Ruim twee jaar geleden scoorde ze 5581, en daarna heeft ze zich wel verbeterd maar kwam het er in wedstrijden niet uit. Nu komt haar verbetering alsnog op het scorebord.”

Of hij Anne gaat kwijtraken aan de 4x400 estafette? “Geen idee, we zijn gewoon lekker bezig, en aan de hand van de trainingen zei ik: kom we gaan 400m lopen. We gaan het zien. Je ziet nu wel dat ze misschien in haar hoofd al een beetje bij die estafette zit. Voor haar is dit misschien wel de laatste meerkamp van dit jaar. Maar stel dat ze een heel harde 800m loopt, en dat kan ze, dan verbetert ze toch nog haar pr totaal.”

Op de begeleidende foto’s zien we onder meer Myke van de Wiel bij kogel en speer, Anne die de 200 meter wint, en trainer Ingmar Vos omringd door zijn pupillen. De complete gedetailleerde uitslagen van deze tienkamp zijn te vinden op www.atletiek.nu.

door Michel van Eijkelenburg