Eerste interne wedstrijd...als jurylid

Afgelopen zaterdag hield Attila de eerste interne wedstrijd van dit nog altijd door Corona beperktere sportjaar 2021: geen indoorwedstrijden, geen crossen, geen ouders op de baan bij de training, anderhalve meter trainingen voor de oudere sporters. Wat is het hebben van een interne wedstrijd dan opeens een genot. En om dat kracht bij te zetten scheen de zon de hele dag ook nog. Mooier dan dat kon het niet. Zowel Athletics Champs voor de jongste jeugd als een speerwerp- en kogelstootwedstrijd vonden zaterdag plaats.

Dit zonnetje begeleidde in de ochtend de pupillen en in de middag vier groepen van ongeveer 10-15 met name jeugdatleten en juryleden bij de twee onderdelen van de middagwedstrijd die op het programma stonden. Er waren doorgewinterde speerwerpers aanwezig bij wie de speer over veertig en zelfs vijftig meter zeilde, maar ook jeugdatleten voor wie dit een eerste wedstrijd was ooit. Voor de jury was het ook weer eens een moment om te wennen: hoe werkt het ook weer allemaal, wat zijn de regels van de onderdelen, hoe zorg je dat het een beetje efficiënt loopt en hoe zorg je dat de atleet de kans krijgt om een leuke prestatie neer te zetten binnen de regels? Ik mocht zelf de atleten oproepen bij het eerste onderdeel en afstanden oplezen en noteren. Even later was mijn taak om goed te kijken waar een speer landt in het veld, of die wel met de punt eerst de grond raakte om dan precies op die plek een landmeter stok in de grond te prikken, waterpas te houden en te richten op de Elektronische meetapparatuur. Dat was echt leuk werk, zelfs uitdagend. En toen ik na afloop van de wedstrijd op mijn horloge keek die normaal bijhoudt wat de hartslag tijdens een training of wedstrijd was, zag ik een activiteit die leek op een lang gerekte rustige training…met bijna 10.000 stappen erbij ook nog. Wie mij nog zegt dat een jurylid niks hoeft te doen die sla ik met deze cijfertjes om de oren. Uiteraard zijn er ook rustigere taken dan “waar-landt-de-speer”-medewerker (hoe noem je zo’n jurylid?).

Meten bij speerwerpen

Dit verslagje is er eentje vanuit de beleving van zo’n jurylid tijdens de middagwedstrijd. En wel eentje die graag zelf aan de wedstrijd had deelgenomen, maar aan de verkeerde kant van de 27 jaar grens van de sportende samenleving staat. De zin in wedstrijden is ook voor deze toch vooral 400 meter hordeloper zo groot, dat ik met veel plezier zou zijn gaan kogelstoten en speerwerpen. Want dat waren de twee onderdelen van deze eerste wedstrijd in een reeks die Attila op het programma heeft gezet. Na een zonnig dagje meehelpen als jurylid kan ik zeggen dat ik waarschijnlijk net zoveel plezier heb gehad als de deelnemers (en vergeet mijn boven genoemde work-out niet). Alweer dermate lang geleden dat veel regels inmiddels meerdere keren zijn aangepast, behaalde ik mijn algemene jury diploma. En heb daar in mijn nog steeds hele actieve atletenleven weinig mee gedaan. Voor mijn gevoel had ik genoeg aan mijn eigen actieve wedstrijd deelnames om daarnaast nog te jureren. Maar net als zelf training geven begint daar verandering in te komen. Juryleden en andere vrijwilligers tijdens een wedstrijd zijn zo belangrijk: zonder hen is er helemaal geen wedstrijd mogelijk. Net zoals trainers en begeleiders tijdens trainingen: zonder hen kan een hele groep niet sporten.

Elke keer dat ik meehelp waardeer ik de mensen die ik tijdens actieve deelname aan wedstrijden bijna voor gegeven aannam steeds meer. Er komt nogal wat kijken bij het organiseren van een sportwedstrijd, zowel vooraf als op de dag zelf. Atletiek is met zijn vele onderdelen ook nog eens extra ingewikkeld.

Meehelpen als vrijwilliger aan zo’n wedstrijd is niet moeilijk: de regeltjes zijn voor elk onderdeel zo uitgelegd en de meer ervaren juryleden krijgen de lastigere taken. Er is altijd een scheidsrechter die bij twijfel de doorslaggevende rol kan spelen. De broodjes en onbeperkte koffie en thee die worden verzorgd maken het een makkelijk vol te houden middag. Ook een uurtje (of twee) meehelpen is al geweldig. Ik kan het na zaterdag wederom iedereen aanraden. Met de huidige maatregelen is het ook nog eens een van de weinige mogelijkheden om je zoon of dochter van dichtbij aan het werk te zien. Een jurydiploma is handig maar voor veel taken helemaal niet noodzakelijk. Een jurycursus kan altijd nog en bij voldoende belangstelling kan dat als ik me niet vergis in Tilburg zelf worden georganiseerd.

Ik zou zeggen: bekijk de agenda op deze website van Attila maar eens: bij elk van deze wedstrijden zijn er mensen nodig om te helpen. Het wordt erg gewaardeerd, zeker door de -op dit moment- vooral jeugdatleten die eindelijk weer wat interne wedstrijden kunnen doen. En stiekem vraag ik het ook voor mezelf: want deze 27+ wil heel graag zodra het weer kan en mag, zelf aan die interne wedstrijden meedoen. Zelfs al is het niet op het koningsonderdeel (jullie weten allemaal denk ik direct dat daarmee 400 meter horden bedoeld wordt), dan word ik ook al vrolijk van een 100 meter, een verspringwedstrijd, een kogelstoot- of 1500 meterwedstrijd (De twintigkamper in mij is nog niet helemaal verdwenen). Maar dat kan ook alleen…als er voldoende vrijwilligers zo’n wedstrijd mogelijk maken.  Voor al onze atleten doe ik een beroep op alle leden en ouders om af en toe een keertje mee te helpen. Benader daarvoor gerust onze contactpersoon voor Jury, Lia Verbeek. En stuur dan een kort berichtje via Bestuur & Commissies (Wedstrijdcommissie, Jury contactpersoon Lia Verbeek).

De uitslagen van deze wedstrijd staan op Atletiek.nu (Speerwerp en Kogelstoot wedstrijd) en Atletiek.nu (Athletics Champs). Alle deelnemers gefeliciteerd met hun persoonlijk record of eerste wedstrijd. Het begin is gemaakt voor 2021. En aankomende zaterdag staat de volgende wedstrijd alweer op het programma.

Groet,

Toine van Beckhoven

Nieuws Overzicht