Vrijwilliger van de maand: Ans van Erve

Het is tijd voor een nieuwe rubriek, omdat we regelmatig een van de gewaardeerde vrijwilligers bij Attila in het zonnetje willen zetten. En elke hoofdpersoon mag zelf kiezen wie de volgende zal zijn.

We beginnen met iemand die maar liefst 17 jaar lang het G-team heeft getraind, dat zijn de atleten met een verstandelijke beperking. Vorige maand gestopt, maar op de valreep graag bereid tot een interview. Ans van Erve – de Man, 63 jaar, echtgenote van Jan van Erve, moeder van Lobke, Tijs en Koen.

Wanneer en hoe kwam je bij Attila terecht ?
Onze Tijs ging als pupil naar Attila en Jan ging mee om te helpen. Toen Koen 6 jaar was ging die ook bij atletiek, en ik ging toen via trainer Karel Schreurs bij de pupillen meehelpen. Dat moet 23 jaar geleden zijn want Koen is nu 29. Ik heb zelf helemaal geen atletiekachtergrond maar ik vond het wel meteen leuk.

Welke taken heb je bij de club gedaan ?
Na 7 jaar bij de pupillen werd ik gevraagd voor het G-team, en dat heb ik 17 jaar gedaan. De laatste jaren op maandagavond. Ben ook vaak als begeleiding meegegaan naar wedstrijden. De Specials waren altijd heel leuk, een heel weekend ergens op wedstrijd met allerlei activiteiten eromheen, bijvoorbeeld in Amsterdam. Ik heb ook meegeholpen met de jeugdkampen. Het leukste kamp vond ik nog wel het Harry Potter kamp, daar heb ik nog hoeden en grote vaandels voor gemaakt. Ik heb het werken met het G-team altijd leuk gevonden en heel graag gedaan.

Wat vond je er leuk aan om het G-team te trainen ?
Mensen in staat stellen te sporten en daarin plezier te laten hebben. De sfeer is bijna altijd positief en leuk. G-atleten zijn heel open en sociaal, en je merkt dat ze genieten. Als ze blij zijn, dan zijn ze echt blij. En botst het, dan botst het ook echt, en daar moet je mee kunnen omgaan en soms corrigeren.

Werkte je samen met collega’s, en hoe liep dat ?
Het G-team is een tijdlang heel groot geweest, meer dan 25 atleten. En er zijn altijd grote niveauverschillen binnen de groep. Daarom sta je altijd met een andere trainer samen, soms zelfs een derde trainer erbij. Die samenwerking liep altijd soepel en goed, daardoor bleef het ook leuk.

Waarom ben je nu gestopt ?
Omdat het gewoon een keer klaar is. Nu is een goed moment om ermee te stoppen omdat ik dan voortaan op maandagavond op mijn kleinkind kan passen wat ik hartstikke leuk vind, en dan kan Tijs training blijven geven bij Attila.

Wat doet Attila goed, en wat kan beter ?
Ik heb soms wel eens het gevoel gehad dat het G-team er maar een beetje bij hing, en dan moet je wel eens voor je groep opkomen. Maar over het algemeen is het bij Attila goed geregeld en heeft het G-team altijd goed gedraaid. Ik hou er trouwens niet van om het bestuur ergens de schuld van te geven of zo, we zijn allemaal vrijwilligers en moeten een beetje geven en nemen.

Wat zijn buiten Attila je activiteiten en liefhebberijen ?
Ik werk al vanaf mijn 16e in de tassenwinkel van mijn ouders: G. de Man – Melis. De zaak is nu van mij en mijn twee zussen. Als sport doe ik al 44 jaar aan volleybal wat ik nog steeds leuk vind, en als hobby mag ik graag knutselen. Verder heb ik enkele jaren meegedaan aan Alpe d’Huzes. De aanleiding was dat er enkele familieleden aan kanker overleden. Vooraf goed getraind, en dan een paar keer de berg op gefietst. Op eigen tempo want het begint meteen met 13 tot 14 procent omhoog. Het is een leuke ervaring geweest om met elkaar voor iets goeds bezig te zijn.

Blijf je betrokken bij Attila ?
Ik heb laatst bij de ONK meegeholpen, en ik blijf nu en dan bij wedstrijden meehelpen en jureren. Mijn opvolgsters bij het G-team zijn Jeske en Amy, daar heb ik veel vertrouwen in.

Aan welke vrijwilliger geef je het stokje door voor het volgende interview ?
Coen Huyding !

Nieuws Overzicht