De tafels op het terras zijn getooid met verschillende kleuren. Wat is de gedachte daarachter?
Het verhaal begint een dag vooraf. Dan vraag ik via de groepsapp wie naar de training komt, dan deel ik de lopers in, op snelheid, in groepjes van maximaal 4. Deze bubbels zijn belangrijk om de onderlinge afstanden te kunnen aanhouden, iedereen moet in zijn eigen bubbel blijven. Binnen elke bubbel houdt men 1,5 meter afstand, en tussen de bubbels moet minimaal 3 meter afstand zijn. Elke bubbel heeft een eigen kleur: de snelste bubbel is rood en de rustigste is groen. Elke bubbel verzamelt zich rond de tafel met de betreffende kleur. Op het middenterrein leg ik gekleurde hoedjes gegroepeerd klaar voor de warming-up, op de juiste onderlinge afstanden. In deze setting doen we de gehele training: het inlopen, de warming-up, de loopscholing, de kerntraining. Die begint met een soort vliegende start: we dribbelen in bubbels richting de poort, de snelste bubbel voorop, en als ik fluit start de eerste serie van het programma. Tijdens de rustpauzes komt elke bubbel weer bij elkaar. Ook het uitlopen en de cooling-down verloopt in de bubbels, waarbij we ons weer bij de gekleurde hoedjes opstellen.

Moet je vaak ingrijpen, of houden de lopers zich gedisciplineerd aan de bubbels en de onderlinge afstanden?
Over het algemeen vind ik het goed gaan. Toch is corrigeren af en toe nodig. De lopers zijn sociale wezens en moeten nu afwijken van hun natuurlijke gedrag. De bubbels zelf vind ik goed werken, zeker door de kleurindeling van begin tot eind. Onderlinge afstand is af en toe wel lastig. Maar: op de hei zie ik soms fiets- en loopgroepen waarbij ik denk: dan doen wij het nog niet zo slecht ….

Wat als we nog maar in groepjes van 2 mogen trainen ?
Kijk, de groepstraining is nu met bubbels van 4 eigenlijk al minder leuk dan normaal. In bubbels van 2 wordt het nog minder leuk en nog lastiger om dat goed te organiseren.
(Inmiddels zijn de trainingen onder die omstandigheden afgelast, MvE.).

door Michel van Eijkelenburg